Wędrówka przez życie ludzkie, podróż przez człowiecze losy – tak w skrócie określić można fotografię Sergieja Antonishena.  To młody człowiek z bardzo dojrzałym i odpowiedzialnym spojrzeniem na  świat. A to cechy, które dla fotografii – szczególnie dla współczesnej – są najważniejsze.

Rysowanie światłem, którego dokonuje Sergiej ma cechy impresjonistyczne. Ale to impresjonizm specyficzny. Z jednej strony chwytający chwilę w takiej postaci, w jakiej tworzona jest ona przez rzeczywistość. Z drugiej strony myślenie i rejestrowanie obrazu przez młodego fotografika ma charakter wydłużający tą chwilę o refleksyjność, nadający tej chwili zupełnie nowe – ponadrzeczywiste życie.  A właśnie tej cechy brakuje we współczesnej sztuce tworzenia obrazu. Jego zdjęcia z jednej strony to kadry dokumentalne, pozbawione tak popularnych dziś ozdobników, które do fotografii nie wnoszą niczego nowego. Z drugiej strony – to opowieści o ludziach i ich śladach zamknięte niejednokrotnie w pojedynczym zatrzymaniu obrazu.

Trudna to sztuka stworzyć jednocześnie obiektywny dokument i pełną emocji opowieść o człowieku. Szczególnie wówczas gdy do dyspozycji mamy pojedynczy kadr. Ale Siergiejowi udaje się to bez żadnego problemu. W zasobach jego fotograficznych umiejętności znajduje się szczególna wrażliwość, pokora wobec rzeczywistości oraz ciągła potrzeba eksperymentowania i udowodnienia, że w fotografii, która - z racji swej specyfiki - jest tworzeniem obrazu nieruchomego, wciąż możliwe jest płynność  emocji.

​

-Andrzej Przewoźny – fotograf, dziennikarz